Verhaal van Dagmar en Dana
DAGMAR is schoolhoofd en leraar met bijna 30 jaar praktijkervaring op een kleuterschool in Slowakije (NB: de kleuterschool in Slowakije is voor kinderen van 3 tot 7 jaar). Ze is altijd op zoek naar het oplossen van problemen en het verbeteren van de omstandigheden op de school.
DANA is een leerkracht die samenwerkt met Dagmar, met 25 jaar ervaring in de kleuterschool. Ze is open-minded en altijd geïnteresseerd in innovaties in haar vak.
Ze presenteren hun verhaal over P2G:
Tegen de tijd dat wij ons bij het project aansloten, zat Oliver al voor het vierde jaar in onze klas. De eerste drie jaar miste hij vaak dagen; hij was vaak ziek of als hij niet naar de kleuterschool wilde komen, bracht zijn moeder hem gewoon niet. Ze was met ouderschapsverlof met het tweede kind. Maar vorig jaar begon ze te werken, en Oliver had gewoonweg geen keuze. Hij moest naar de kleuterschool. Deze toestand werd weerspiegeld in zijn gedrag: “Ik moet hier gewoon zijn, ik moet het hier uithouden.” Hij zag het als een noodzakelijk kwaad dat hij moest overleven. Hij was niet geïnteresseerd in spelletjes en hij communiceerde nauwelijks met kinderen en volwassenen. Hij was niet agressief, maar eerder apathisch en vaak huilerig. Hij zat op afstand naar kinderen te kijken en als ze luidruchtig waren, bedekte hij zijn oren. Hij reageerde op de spelletjes en activiteiten die hem werden aangeboden: “Ik wil niet spelen of iets doen. Ik ga hier zitten wachten op mijn moeder”. Hij isoleerde zich van kinderen, volwassenen en de omgeving.
Daarom was het eerste woord waarmee we hem kenmerkten ISOLATIE. Hij creëerde zijn eigen wereld, waar hij alleen met zichzelf was en geïsoleerd van anderen. En hij ontsnapte in zijn eigen wereld. Dus, het tweede woord dat hem kenmerkte was de ONTSNAPPING. Hij leek gek te zijn op verhalen over Spiderman, Hulk, Captain America, Batman, geesten en zombies. Hij reproduceerde hele dialogen uit de animatieserie en deed zich voor als een van de bovengenoemde personages. Maar hij speelde alleen. Het derde woord was EENZAAMHEID. Hij wilde zich niet aansluiten bij de groep spelende kinderen, hij observeerde ze alleen maar, maar zonder enige interesse.
Ons doel was om hem in een groepje kinderen op te nemen en te socialiseren. We realiseerden ons dat het nodig is om eerst een sensitieve relatie met hem op te bouwen en we waren het erover eens dat dit is wat we verwachtten van het P2G project in het geval van Oliver.
Tijdens de P2G-sessies, waarbij de leiding van het spel wordt overgenomen door het kind, hebben we een nauwere relatie met Oliver opgebouwd. We konden zien dat Oliver zich als spelleider op zijn gemak voelt. Af en toe kwamen er andere kinderen bij, en op dat moment werd zijn vreugde in het leiderschap nog duidelijker. In de loop van de tijd werd een verandering in Oliver’s gedrag duidelijker – hij stopte met zichzelf af te sluiten in zijn eigen wereld, begon zich aan te sluiten bij het spel met andere kinderen, en bovendien nam hij in het spel zelfs vaak de rol van leider op zich. We realiseerden ons dat het volgen van de ideeën van P2G door de kleine stappen een geschikte manier is om een sensitieve relatie met een kind op te bouwen die leidt tot het minimaliseren van zijn uitdagend gedrag. Zoals we in het begin al zeiden, zat Oliver al drie jaar in de klas en konden we geen geschikte methoden vinden om hem te helpen. Aan het begin van de implementatie van P2G twijfelden we of we wel correct waren in de procedures, dus we probeerden onze responsen in het meespelen erg te controleren. Dat voelde soms erg kunstmatig. Met de verandering van Olivers gedrag en onze groeiende ervaring, begonnen we ons comfortabeler en zelfverzekerder te voelen in de spelsessies.
De impact van P2G was groot, Oliver werd een zelfverzekerde en onafhankelijke jongen die geen probleem heeft met het integreren in een groep kinderen. En we zijn er erg blij mee. Vandaag de dag zit Oliver in de eerste klas op de basisschool (in Nederland: groep 3) en hij bezoekt ons nog steeds in de kleuterschool en deelt zijn ervaringen met ons. Olivers verhaal overtuigde ons ervan dat P2G de juiste manier is om een sensitieve relatie met het kind op te bouwen en dat het op die manier een goed instrument is voor zowel preventie als interventie van uitdagend gedrag – een hulp voor kinderen en leerkrachten.
Bekijk hier de ppt met het Professioneel verhaal van Dagmar en Dana