Alberta´s verhaal
Alberta is al 29 jaar lang leerkracht voor jonge kinderen en ze werkt in een particuliere non-profit instelling, Creche/ Pre-Escolar de Vermoim, in het noorden van Portugal. Deze instelling heeft een langdurige samenwerking met de School of Education of Porto (SEP) in de professionele voorbereiding van toekomstige leraren in de vroege kinderjaren. Alberta is een van de leerkracht-partners en zij is al jaren betrokken bij de begeleiding van de stages van de studenten.
Rodrigo was 3 jaar oud en werd geselecteerd om deel te nemen aan dit project. Zijn ouders waren het eens met zijn deelname, enerzijds vanuit de motivatie dat het de mogelijkheid bood dat hun kind ondersteuning kreeg in de voorschoolse context, maar anderzijds ook door het vooruitzicht om andere kinderen en professionals te helpen die worstelen met soortgelijke uitdagingen.
Tijdens het eerste interview, voorafgaand aan de P2G try-out, verwees Alberta naar sociale ervaringen die voor Rodrigo bijzonder moeilijk waren in de klas: “Het accepteren van de meningen van anderen, hij heeft veel moeite met het accepteren van de meningen van anderen, en met het delen ervan. En ook heeft hij moeite met het accepteren van regels, hij denkt dat er geen regels hoeven te zijn, want als hij iets wil, dan is het zo dat zijn eigen wil overheerst. Hij voelt de noodzaak van regels niet, of om de regels te volgen. (…) Als hij moet wachten op zijn beurt of moet accepteren dat de beurt naar de ander gaat, is hij zelden in staat om de beurt aan een ander kind te geven”. In hetzelfde interview, koos Alberta, toen ze gevraagd werd om drie woorden te kiezen om de relatie met Rodrigo te karakteriseren: aanhankelijk (“Rodrigo is lief, hij is heel lief”), vreugde en aanmoediging (“hij is nu beter dan aan het begin van het jaar”). Dus, ondanks het feit dat ze moeite heeft om met sommige van Rodrigo’s gedragingen en houdingen om te gaan, kenmerkt Alberta haar relatie met het kind op een gevoelige en respectvolle manier. Deze gevoeligheid en haar respect bleken zeer relevant voor het succes van de P2G try-out.
Tijdens de training in P2G merkte Alberta een positieve reactie op van Rodrigo op de P2G-competenties en -procedures. Hij vond het leuk om bij Alberta te zijn en begon andere kinderen bij hun spel te betrekken. Voor Alberta werden haar eigen uitdagingen duidelijk: de worsteling om de interactievaardigheden op een natuurlijke, niet-geautomatiseerde manier in te zetten en de confrontatie met haar natuurlijke neiging om kinderen te loven en te stimuleren. De noodzaak om niet tussenbeide te komen en het kind de leiding te laten nemen, was een van haar meest acute problemen, zoals ze in het laatste interview benadrukt: “Normaalgesproken was het stimuleren van het spel heel belangrijk, heel belangrijk, en zonder die stimulatie voelde ik me verloren tijdens het filmen, ik was geblokkeerd, er waren momenten dat ik niet wist wat ik moest zeggen.”
Wat betreft de impact van het experiment met de P2G op de ervaring van Rodrigo, verwees Alberta naar een hoger niveau van welzijn, minder conflicten met andere kinderen en meer aandacht en empathie voor andere kinderen. Het viel Alberta op dat ze zelf was gegroeid in het leren accepteren van het kind op een meer authentieke manier: “(…) Ik denk echt dat deze vaardigheden het mogelijk maken om het kind op een echt authentieke manier te accepteren, zonder daar vragen bij te stellen (…) dat was een van de belangrijkste dingen die ik heb geleerd, het echt accepteren van het kind zonder me bezig te houden met oordelen en stimulatie. ” Een andere opbrengst was dat ze positieve gevoelens en welzijn in het brede scala van de dagelijkse gang van zaken begon op te merken en waarderen: “Soms zijn we ons niet bewust van de dingen die we doen en ik kwam tot de conclusie dat ik gevoelens beschreef in situaties van conflict, van ongemak of wanneer we elkaar in een grote groep ontmoetten (…) Ik weet niet waarom, ik had nooit nagedacht (…) en het heeft echt geen zin, of wel? We zouden ook op andere momenten gevoelens moeten beschrijven en het is grappig dat Rodrigo begint te zeggen… hij zegt “Ik ben blij”, “Dit was ongelooflijk”. Ik hechtte geen waarde aan de meer positieve momenten, de meer plezierige momenten.”
Bovendien benadrukte Alberta in haar laatste interview dat de betrokkenheid bij Playing-2-gether slechts de eerste fase van haar leerreis was en dat er nog meer geëxperimenteerd, geobserveerd en gereflecteerd moest worden.
Klik hier om Alberta’s verhaal te bekijken! Professioneel verhaal.Alberta.Rodrigo